Rekolekcje ignacjańskie dla niepełnosprawnych
Od ponad 30 lat Wspólnota Życia Chrześcijańskiego „Święty Józef”, z Warszawy, organizuje rekolekcje ignacjańskie dla chorych na stwardnienie rozsiane (SM). Rekolekcje oparte są na Ćwiczeniach Duchowych św. Ignacego Loyoli i prowadzone przez jezuitów. Przeznaczone są dla osób chorych, niepełnosprawnych fizycznie, choć sprawnych umysłowo, które nie mogą pojechać do domów rekolekcyjnych, a bardzo potrzebują duchowego wsparcia i pomocy w odczytaniu Bożego planu w ich życiu. Chorymi opiekują się wolontariusze, którzy też odprawiają swoje rekolekcje. Jest to okazja do wzbogacenia doświadczenia, bo jest to natychmiastowa weryfikacja gotowości do „uczynienia czegoś dla Jezusa”, który jest obok, w potrzebujacym pomocy bracie.
Początkowo rekolekcje adresowane były do osób chorych na stwardnienie rozsiane i organizowane przy współpracy z Polskim Towarzystwem Stwardnienia Rozsianego. Pierwsze, w 1991 roku prowadził ojciec Jerzy Zakrzewski, sam chory na SM. Ojciec Zakrzewski prowadził jeszcze kilkakrotnie, a pomagał w prawie wszystkich, o ile pozwalał mu na to stan zdrowia.
Od 1991 do 2006 r., czyli przez 15 lat, rekolekcje odbywały się w domu rekolekcyjnym archidiecezji warszawskiej „Emaus”, w Magdalence pod Warszawą. Dom nie był specjalnie przygotowany dla osób na wózkach – to stary drewniany parterowy budynek z utrudnionym dostępem do łazienek. Te trudności rekompensowało piękne otoczenie – las, cisza i spokój – wspaniałe miejsce na rekolekcje. Od 2007 roku przenieśliśmy się do Brańszczyka nad Bugiem, do domu rekolekcyjnego księży orionistów. Miejsce jest również ładne, a warunki lepsze – nowy dom jest przystosowany dla osób niepełnosprawnych. Następny krok – to prowadzone przez jezuitów Europejskie Centrum Komunikacji i Kultury (ECCC) w Warszawie-Falenicy. Od 2016 do 2024 roku spotykaliśmy się tam na rekolekcjach.
Nasze rekolekcje zachowują najważniejsze elementy metody ćwiczeń – milczenie, medytacje, adoracja, rozmowy indywidualne z kierownikiem duchowym. Dostosowanie do możliwości osób chorych to mniej medytacji – tylko dwie, trzecia dla tych, którzy są w stanie. Jest więcej czasu na odpoczynek. Milczenie nie jest absolutne, raczej jest to wyciszenie. Posiłki są w milczeniu, nie ma żadnych rozmów poza koniecznymi, między chorym a opiekunem, które są ograniczone do niezbędnego minimum.
W rekolekcjach uczestniczy około 20 osób chorych, o różnym stopniu niesprawności, z tego ponad połowa wymaga pełnej opieki: pomocy w myciu, ubieraniu, toalecie, posiłkach. Opiekunowie dobierani są tak, żeby mogli znaleźć czas i siły na swoje rekolekcje, tzn. na ogół jest to jeden opiekun do jednego chorego, ale chorzy wymagający najwięcej opieki mają dwóch opiekunów, a niekiedy jeden opiekun ma dwóch chorych, jeżeli są bardziej samodzielni. Na ogół jest około 15 opiekunów. Rekolekcje trwają 5 pełnych dni, dłuższe stanowiły by zbyt wielki wysiłek.
Są osoby, które przyjeżdżają od wielu lat, co roku, są osoby które były tylko raz. Również wśród wolontariuszy mamy „wiernych uczestników” i osoby dla których było to jednorazowe doświadczenie.
Rekolekcje prowadzone są przez ojców jezuitów. Bardzo zaangażowany od początku, był o. Jerzy Zakrzewski, również o. Zbigniew Kubacki (pięciokrotnie prowadził rekolekcje w latach 90 tych), potem o. Dariusz Michalski (sześciokrotnie prowadził rekolekcje). W dzieło to byli też zaangażowani inni jezuici – o. Andrzej Szczypa, o. Robert Bujak, o. Grzegorz Jankowski, o. Piotr Twardecki. Przez prawie 10 lat rekolekcje prowadził o. Wacław Oszajca. Ostatnio o. Wojciech Mikulski, o. Leszek Mądrzyk, o. Damian Krawczyk, o. Marek Kruszyński. W 2023 roku rekolekcje o sercu Jezusa prowadziła siostra Sacre Couer Renata Ryszkowska.
W rozmowach rekolekcyjnych pomagali i pomagają klerycy jezuiccy, a także osoby świeckie – członkowie WŻCh.
